زمینه و هدف: یکی از مشکلات اساسی نوزادان نارس اختلال در عملکرد تنفس و اکسیژن گیری به دلیل نارس بودن سیستم تنفسی است. مطالعات مختلف نشان داده اند تحریکات شنیداری مطلوب بر میزان اکسیژن گیری نوزاد نارس از طریق منظم کردن تعداد تنفس و افزایش Saturation Pressure Oxygen (Spo2) تاثیر دارد؛ مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر موزیک لالایی بر درصد غلظت اشباع اکسیژن خون نوزادان نارس انجام شد.روش تحقیق: در این مطالعه تجربی که به صورت کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی شده انجام شد، نوزادان نارس بستری در بخش مراقبتهای ویژه نوزادان بیمارستانهای امام رضا (ع) و قائم مشهد در سال 1384 مورد بررسی قرار گرفتند. تعداد 40 نوزاد نارس به روش تخصیص تصادفی به دو گروه آزمایش و شاهد تقسیم شدند. نوزادان هر دو گروه تا 8 روز و هر روز به مدت 40 دقیقه مورد بررسی و مشاهده قرار می گرفتند. درصد اشباع اکسی‍ژن هر دقیقه از طریق دستگاه پالس اکسیمتری از طریق مشاهده ثبت گردید. نوزادان گروه شاهد مراقبتهای معمول بخش و نوزادان گروه درمان علاوه بر مراقبتهای معمول، روزانه 20 دقیقه آوای لالایی دریافت می کردند. موزیک نیز یک آهنگ لالایی سنتی ایرانی با آوای زنانه بود که با شدت 65-75 دسی بل ارایه گردید. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمونهای کای اسکوار، تی زوجی و تی مستقل و آزمونهای مدل خطی عمومی جهت کنترل متغیرهای مداخله گر در سطح معنی داری P£0.05 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.یافته ها: متوسط تغییرات درصد غلظت اشباع اکسیژن خون در دوره مداخله نسبت به سطح پایه طی روزهای مطالعه در گروه آزمایش به طور معنی داری بیشتر از گروه شاهد بود (P=0.001) بالا بودن درصد اشباع اکسیژن خون بعد از قطع موزیک لالایی در گروه آزمایش ثبات داشت؛ به طوری که در مقایسه تغییرات Spo2 مرحله ارزیابی (بعد از پخش موزیک) نسبت به سطح پایه، اختلاف در دو گروه از نظر آماری معنی دار بود (P=0.019).نتیجه گیری: آوای لالایی یا موزیک ممکن است در بخش مراقبتهای ویژه نوزادان به عنوان منبعی قابل پیش بینی و ثابت از تحریکات باشد که صدای غیر قابل پیش بینی محیط را می پوشاند؛ بنابراین سبب کاهش تنش (Stress) تجربه شده توسط نوزاد می گردد. بالا نگه داشتن Spo2 با حداقل مقدار اکسیژن دریافتی، یک هدف پزشکی مهم است؛ چنانچه مداخله ای بتواند بر کمیت و کیفیت تنفس و در نتیجه میزان Spo2 موثر باشد، کمک بزرگی به نوزادان نارس خواهد بود.

مقدمه: استقرار وضعیت تنفسی منظم در نوزادان یکی از توجهات پایه در بخش مراقبت ویژه نوزادان است. نوزاد انسان حتی به رایحه هایی با غلظت های کم تغییرات بارز در تنفس نشان می دهد.هدف: تعیین تاثیر بوی شیر مادر بر درصد غلظت اشباع اکسیژن و تعداد تنفس نوزاد نارس.روش: در این کارآزمایی بالینی چهارگروهی شاهددار تصادفی، 180 نوزاد نارس به یک گروه مداخله و سه گروه شاهد 45 نفری تقسیم شدند. واحدهای پژوهش روزانه در دو نوبت 120 ثانیه ای با محرک بویایی شیر مادر، فرمولا و آب مقطر طی 7 روز مواجه می شدند. قبل و بعد از تحریک، درصد اشباع اکسیژن ثبت می شد و تعداد تنفس در 60 ثانیه دوم تحریک محاسبه می گردید. ابزار پژوهش پرسشنامه بود که توسط پژوهشگر و روزانه تکمیل شد. داده ها توسط آزمون های آنالیز اندازه های تکراری و کروسکال والیس با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 11.5 تحلیل شد.یافته ها: 85 نوزاد (47 درصد) پسر و 95 نوزاد (53 درصد) دختر با میانگین سن داخل رحمی 32.1±1.3 هفته بودند. آزمون اندازه های تکراری نشان داد آروماتراپی با بوی شیر مادر باعث تغییر SpO2 می شود (p<0.04) و مدت زمان نیاز به اکسیژن درمانی را کم می نماید (p<0.04). با مقایسه میانگین تنفس نوزادان مورد آزمون به تفکیک گروه، بین تعداد تنفس گروه شاهد با سه گروه آزمودنی تفاوت وجود داشت (p<0.005).نتیجه گیری: مواجهه با رایحه شیر مادر اقدام پرستاری مناسب و آسان است؛ که می تواند از طریق تاثیر بر تنفس و درصد اشباع غلظت اکسیژن در جهت کاهش نیاز نوزاد به اکسیژن درمانی موثر باشد.

زمینه و هدف: با توجه به هزینه و بعضی محدودیت ها در اندازه گیری درصد حجم بازدمی ثانیه اول (FEV1%)، این مطالعه به منظور تعیین رابطه درصد اشباع اکسیژن (SPO2%) با درصد حجم بازدمی ثانیه اول (%FEV1) در بیماران مبتلا به بیماری انسدادی ریه (COPD) انجام شد. روش تحقیق: در یک مطالعه از نوع توصیفی-تحلیلی، تعداد 25 زن و 25 مرد مبتلا به بیماری انسدادی ریه به صورت نمونه گیری غیر احتمالی و آسان از بین بیماران مراجعه کننده به کلینیک سرپایی بیمارستان ولی عصر بدون توجه به شدت بیماری انتخاب شدند. برای اندازه گیری %FEV1 از روش اسپیرومتری و برای اندازه گیری SPO2% از پالس اکسی متر انگشتی استفاده شد. آزمون های آماری مورد استفاده نیز شامل: آزمون پیرسون، t مستقل و مدل رگرسیون خطی بود. یافته ها: میانگین سنی بیماران برابر 10/47∓ 63/18سال، میانگین %FEV1 برابر با 16/15∓ 36/6و میانگین SPO2% برابر 5/53∓ 84/2 بود. ضریب همبستگی بین %FEV1 و SPO2% برابر با 0/36(0/01=P) بود. در بیماران سیگاری، میانگین SPO2% برابر با 22/5± 67/82 و در افراد غیرسیگاری 5/29∓ 86/5بود (0/02=P). نتایج آزمون رگرسیون نشان داد که در صورت ثابت بودن شرایط با افزایش یک واحد SPO2%، مقدار %FEV1 با ضریب احتمال0/16 به میزان 0/36 افزایش می یابد (0/02=P). نتیجه گیری: مقدار SPO2% ارتباط معنی داری در حد متوسط با مقدار %FEV1 دارد و می تواند تا حدی %FEV1 را پیشگویی کند؛ بنابراین در افراد مبتلا به بیماری انسدادی ریه تشخیص داده شده، می تواند به جای اسپیرومتری در ارزیابی و پیگیری بیماران مورد استفاده قرار گیرد.

مقدمه: امروزه استفاده از طب مکمل و جایگزین در حال افزایش است و لمس به عنوان یکی از این روش ها شناخته شده است. لمس از تحریکات حسی مفید برای نوزادان نارس می باشد. با این حال نتایج تحقیقات نشان داده اند که نوزادان زودرس بستری در بخش مراقبت های ویژه نوزادان بسیار کم تحت لمس قرار می گیرند. هدف این مطالعه تعیین تاثیر لمس بر میزان اشباع اکسیژن خون شریانی در نوزادان مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی می باشد.روش کار: این تحقیق یک مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی با اندازه گیری های مکرر می باشد که بر روی 37 نوزاد مبتلا به سندرم دسترس تنفسی انجام شده است. جهت جمع آوری داده ها از یک فرم ثبت اطلاعات که شامل دو بخش اطلاعات دموگرافیک و جدول ثبت میزان اشباع اکسیژن خون شریانی بود، استفاده شد. ابزار دیگر مورد استفاده دستگاه پالس اکسی متر نلکور بود. اطلاعات طی سه روز متوالی جمع آوری گردید. اشباع اکسیژن خون شریانی 5 دقیقه قبل از لمس ثبت شده، سپس واحدهای پژوهش به مدت 5 دقیقه لمس شدند و با فاصله 5 و 15 دقیقه بعد از لمس، اشباع اکسیژن خون شریانی مجددا کنترل شد. داده ها با استفاده از آزمون آماری آنالیز واریانس با اندازه گیری های مکرر تجزیه و تحلیل شد.نتایج: نتایج نشان داد که در روز اول، میانگین میزان اشباع اکسیژن خون شریانی در 5 دقیقه قبل از لمس، 5 دقیقه بعد از لمس و 15 دقیقه بعد از لمس به ترتیب 95.91, 95.67 و 96 بود. در روز دوم میانگین میزان اشباع اکسیژن خون شریانی در 5 دقیقه قبل از لمس، 5 دقیقه بعد از لمس و 15 دقیقه بعد از لمس به ترتیب 96.05, 95.72 و 96.08 بود. در روز سوم میانگین میزان اشباع اکسیژن خون شریانی در 5 دقیقه قبل از لمس، 5 دقیقه بعد از لمس و 15 دقیقه بعد از لمس به ترتیب 96.16, 95.75 و 96.13 بود. در هر یک از سه روز مداخله، میزان اشباع اکسیژن خون شریانی 5 و 15 دقیقه بعد از لمس بیشتر از 5 دقیقه قبل از لمس بود (p<0.01). اما تفاوت آماری معنی داری بین 5 دقیقه بعد از لمس و 15 دقیقه بعد از لمس وجود نداشت. هم چنین میزان اشباع اکسیژن خون شریانی طی سه روز مداخله تفاوت آماری معنی داری نداشت.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که بین لمس و افزایش اشباع اکسیژن خون شریانی ارتباط معنی داری وجود دارد. در آموزش پرستاران شاغل در بخش مراقبت های ویژه نوزادان باید بر اهمیت لمس حین مراقبت از این گونه نوزادان تاکید کرد. این یافته ها نشان داد که لمس برای نوزادان نارس مفید است و می تواند نقطه آغازی جهت انجام چنین تحقیقاتی باشد.

هدف از این پژوهش بررسی اثر کیتوزان، تیمول و اتمسفر تغییر یافته بر ویژگی های فیزیکوشیمیایی، حسی و میکروبی خربزه تازه برش خورده بود. بدین منظور، برش های خربزه در محلول حاوی درصدهای مختلف کیتوزان (صفر، 1 و 2%) و تیمول (صفر، 25/0 و 5/0%) به مدت 2 دقیقه غوطه ور شدند. برش های تازه میوه پس از پوشش دهی و حذف محلول های اضافی و نمونه شاهد (پوشش داده نشده) در اتمسفر تغییریافته (10% دی اکسید کربن) و اتمسفر طبیعی بسته بندی و به مدت 8 روز در دمایC ͦͦ 4 نگهداری شدند. نتایج بیانگر افزایش میزان دی اکسید کربن و کاهش اکسیژن در بسته بندی تحت اتمسفر اصلاح شده و اتمسفر طبیعی همگام با افزایش دوره ماندگاری بود. اما در نمونه های پوشش دهی شده با کیتوزان و تیمول شدت کاهش اکسیژن و افزایش دی اکسیدکربن کمتر از نمونة شاهد بود. در پایان 8 روز نگهداری، افت وزنی در نمونه های پوشش دهی شده با کیتوزان و تیمول و نگهداری شده تحت اتمسفر تغییر یافته بسیار کمتراز نمونه شاهد بود (34/0% در مقایسه با 60/13%). افزایش غلظت کیتوزان و بسته بندی تحت اتمسفر تغییر یافته سبب افزایش حفظ میزان مواد جامد محلول، اسید قابل تیتراسیون، اسید اسکوربیک و سفتی بافت برش های خربزه شد، اما افزایش غلظت تیمول تاثیر معنی داری بر این ویژگی های کیفی نداشت. شاخص-های رنگی میزان سبزی- قرمزی (a*)، میزان آبی- زردی (b*)، میزان روشنایی (L*) و شاخص قهوه ای شدن (BI) نیز تحت تاثیر نوع بسته بندی و غلظت کیتوزان قرار گرفتند، اما، تیمار با تیمول بر شاخص های رنگی برش خربزه تاثیر معنی داری نداشت. اثر متقابل غلظت کیتوزان و غلظت اسانس نشان داد که برش های خربزه تیمار شده با غلظت 1% کیتوزان و غلظت های 25/0 و 5/0% تیمول دارای کمترین میزان بار میکروبی بودند. پوشش دهی با کیتوزان و تیمول و هم چنین نوع بسته بندی بر همه صفات حسی برش های خربزه (تاثیر معنی داری داشت (05/0 P<)؛ و ارزیابان در پذیرش کلی، غلظت 1%کیتوزان را بر غلظت 2% ترجیح دادند.

مقدمه: جراحی دندان مولر سوم یکی از جراحی های شایع فک و صورت است که در مواقعی می تواند دشوار و زمانبر باشد. از اینرو کنترلعلائمحیاتیبیمار در این جراحی ضرورری به نظر میرسد. هدف از این مطالعه بررسی تغییرات ضربان قلب و درصد اشباع اکسیژن خون در حین جراحی دندان مولر سوم فک پایین بود. مواد و روش ها: این یک مطالعه مقطعی توصیفی بود که بر روی 50 نفر از افرادی که برای جراحی دندان مولر سوم فک پایین بهبخش جراحی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز مراجعه کرده بودند، انجام شد. تعداد ضربان قلب و درصد اشباع اکسیژن خون در مراحل مختلف جراحی، شامل هنگام نشستن بیمار در اتاق انتظار، نشستن بیمار بر روی صندلی دندانپزشکی، تزریق ماده بی حسی، انجام برش جراحی، برداشتن استخوان، درآوردندندان مولر سوم، بخیه زدن و در پایان عمل جراحی اندازه گیری شدند. جهت تحلیل آماری از آزمون Repeated measure ANOVA و Independent sample t-test در سطح خطای 05/0 استفاده شد. یافته ها: از کل بیماران، تعداد 28 نفر مذکر (56%) و 22 نفر مونث (46%) بودند. میانگین سنی افراد در این مطالعه 8/8± 12/30 سالبود. میانگین کلی تعداد ضربان قلب بیماران در هشت مرحله اندازه گیری شده 3/5± 52/80 ضربه در دقیقه و درصد کلی اشباع اکسیژن خون در هشت مرحله 7/0± 22/97%به دست آمد. بین تعداد ضربان قلب بیماران در مراحل مختلف جراحی(001/0

سابقه و هدف: از زمان معرفی قرارگیری در وضعیت خوابیده به شکم به عنوان یک مانور درمانی در بیماران مبتلا به بیماری های ریوی، مطالعات متعددی بر روی اطفال و بزرگسالان صورت گرفته است که بیشتر آن ها موید بهبود اکسیژناسیون شریانی در وضعیت خوابیده به شکم در مقایسه با وضعیت خوابیده به پشت بودند. مطالعه اخیر با هدف تعیین تاثیر وضعیت قرارگیری نوزادان نارس سالم بر روی درصد اشباع اکسیژن شریانی در بیمارستان ولی عصر شهر زنجان اجرا گردید.مواد و روش ها: در این کارآزمائی بالینی، در مجموع تعداد 88 نوزاد نارس سالم که صرفا از راه دهانی تغذیه می شدند و آماده ترخیص از بیمارستان بودند، به طور تصادفی انتخاب و وارد مطالعه شدند. نوزادان در ابتدا به صورت تصادفی در وضعیت خوابیده به پشت یا شکم قرار داده شدند و پس از گذشت 30 دقیقه، درصد اشباع اکسیژن شریانی در مدت 30 دقیقه بررسی شد. سپس وضعیت نوزادان از حالت خوابیده به پشت و یا خوابیده به شکم به وضعیت بر عکس تغییر داده شد و مراحل فوق تکرار گردید.یافته ها: 60.2 درصد (53 نوزاد) نوزادان مورد مطالعه پسر و 39.8 درصد (35 نوزاد) آنها دختر بودند. میانگین وزن و سن هنگام تولد این نوزادان به ترتیب 2330.9 گرم و 34.3 هفته بود. میانگین سن این نوزادان در زمان ورود به مطالعه 4.2 روز بود. میانگین SpO2 این نوزادان در طول نیم ساعت قرارگیری در حالت خوابیده به پشت به طور معناداری بیشتر از حالت خوابیده به شکم بود (94.5±3.3 درصد در مقابل 91.8±5 درصد، P<0.001).استنتاج: نتایج پژوهش اخیر نشان داد که بر خلاف بیشتر مطالعات قبلی، وضعیت خوابیده به شکم هیچ گونه برتری بر وضعیت خوابیده به پشت در بهبود وضعیت اکسیژناسیون شریانی نوزادان نارس سالم ندارد.

زمینه: اثرات مختلف کولونوسکوپی بر روی پارامترهای گردش خون در بسیاری از مطالعات نشان داده شده است. وجود بیماری های قلبی ـ ریوی یا دریافت دارو قبل از انجام کولونوسکوپی، در تغییر این پارامترها موثرند. هدف: مطالعه به منظور اثر کولونوسکوپی بر ضربان قلب، اشباع اکسیژن شریانی و فشار خون شریانی سیستولیک و دیاستولیک انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه نیمه تجربی در سال 1380 بر روی 30 نفر که بیماری زمینه ای قلبی ـ ریوی نداشتند و جهت انجام کولونوسکوپی تشخیصی به بخش آندوسکوپی بیمارستان بوعلی قزوین ارجاع شده بودند، انجام شد. افراد به صورت اتفاقی انتخاب شدند. پارامترهای گردش خون قبل، هر 60 ثانیه طی انجام کار و 3 دقیقه پس از کولونوسکوپی ثبت شدند. داده ها با آزمون آماری t زوج تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: از بین 30 بیمار، 20 نفر مذکر و 10 فنر مونث بودند. محدوده سنی بیماران 17 تا 80 سال بود. میانگین مدت زمان بررسی با کولونوسکوپ 4.86دقیقه بود. طی کولونوسکوپی، هیچ تغییر قابل ملاحظه بالینی در پارامترهای گردش خون به وجود نیامد. نتیجه گیری: کولونوسکوپی بدون دریافت دارو، در پارامترهای فیزیولوژیک اثر قابل ملاحظه بالینی ندارد.

سابقه و هدف: به منظور تعیین هیپوکسمی و پیش آگهی بیماران مبتلا به کووید 19 و بستری در بخش مراقبت های ویژه، به شاخص های تامین اکسیژن قابل اطمینان نیاز است. در این شرایط، بررسی درصد اشباع اکسیژن شریانی (SaO2) و فشار اکسیژن شریانی (PaO2) و ارتباط آن ها کمک کننده است. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی-مقطعی با بررسی 1121 بیمار مبتلا به کووید 19 بستری در بخش مراقبت های ویژه انجام شد. داده ها از طریق چک لیست محقق ساخته شامل سن، جنسیت، سابقه مصرف دخانیات و مواد مخدر، وجود بیماری های زمینه ای، طول مدت بستری، پیامد بستری و هموگلوبین مندرج در پرونده پزشکی بیماران جمع آوری شد. همچنین، درصد اشباع اکسیژن و فشار اکسیژن شریانی مندرج در اولین گزارش آنالیز خون شریانی پس از پذیرش در بیمارستان بررسی شد. یافته ها: بین درصد اشباع اکسیژن و فشار اکسیژن شریانی همبستگی قوی مثبت و معنی داری مشاهده شد (0/733= r و 0/001>P). درصد اشباع اکسیژن به طور معنی داری پیش بینی کننده فشار اکسیژن شریانی در بیماران مبتلا به کووید 19بود (β, =63/51, R2=0/630, P<0. 001). همچنین مدت بستری با فشار اکسیژن شریانی (0/112= rو 0/001>P) و درصد اشباع اکسیژن (0/063= r و 0/034=P) همبستگی مثبت و معنی دار داشت. نتیجه گیری: اندازه گیری درصد اشباع اکسیژن و فشار اکسیژن شریانی از طریق آنالیز گاز خون شریانی در تشخیص هیپوکسمی بیماران مبتلا به کووید 19 دقیق تر و شاخص بهتری برای تعیین پروگنوز بیماران بدحال است.

سابقه و هدف: دوره  مراقبت پس از بی هوشی زمانی پر خطر برای کودکان بیمار است. کنترل غیر تهاجمی گازهای خون از انجام روش های تهاجمی جلوگیری کرده و ضمن کنترل مداوم، صرفه جویی در هزینه ها را نیز به دنبال دارد. این تحقیق به منظور مقایسه درصد اشباع اکسیژن خون شریانی حاصل از پالس اکسی متری و آزمایش گازهای  خون شریانی درکودکان 1 تا 36 ماهه تحت عمل جراحی قلب بستری در بخش مراقبت های ویژه کودکان بیمارستان قلب شهید رجایی در سال 1376 انجام گرفته است. مواد و روش ها: این تحقیق یک مطالعه تحلیلی است که بر روی 50 کودک انجام شد. روش انتخاب نمونه ها نمونه گیری مبتنی بر هدف بوده و پس از 4 ساعت از بدو ورود کودکان یک میلی لیتر خون شریانی برای آزمایش گازهای خون شریانی گرفته و هم زمان مشاهده پالس اکسی ـ متری بر روی آن ها انجام شد. اطلاعات دموگرافیک و مشخصات نمونه ها با اطلاعات حاصل از پرونده، آزمایشات و مشاهده علایم حیاتی بیمار بوده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های میانگین، انحراف معیار، آزمون تی و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته ها: از 50 کودک مورد بررسی، 57 درصد تحت عمل جراحی قلب بازو 43 درصد تحت عمل جراحی قلب بسته قرار گرفته بودند. 42 درصد کودکان در سنین 12 تا 36 ماه و 6 درصد بین گروه سنی 1 تا 5 ماهه بودند. بین درصد اشباع اکسیژن شریانی حاصل از پالس اکسی متری با درصد اشباع اکسیژن در آزمایش خون شریانی همبستگی قوی وجود داشت ((r=%995. بحث و نتیجه گیری: نتایج نشان داد که می توان از پالس اکسی متری به عنوان یک وسیله غیر تهاجمی در مورد اطفال تحت جراحی قلب استفاده کرد. استفاده از فرمول به دست آمده در این تحقیق برای تبدیل درصد اشباع اکسیژن به دست آمده از پالس اکسی متری به درصد اشباع آن در اندازه گیری خون شریانی توصیه می شود.